Vacaciones en Cuba

Hola!!

Hier mijn blog van 20 dagen Cuba.

Reiszelfverzekerdheid... het bestaat vast niet, maar ik had er wel last van. Een aantal weken van te voren boek je je ticket. En je denkt..pff ik heb al zoveel gereisd, komt goed komt goed. Je werkt en werkt en werkt en dan is de dag van tevoren. Ineens besef je je dat het vaak met een ticket alleen niet geregeld is. Uhm,... visum? nee niet geregeld, geld?... nee niet geregeld, slaapadres 1e nacht.. nee niet geregeld. Maar dat laatste vind ik dan altijd weer een leuk en spannend begin van een reis.
Oke, ik ga! 7 februari kom ik na een goede vlucht aan in Cuba. In het vliegtuig heb ik al m'n eerste contacten gelegd. Begona, een spaanse die in Cuba woont. We kletsen in het vliegtuig en uiteindelijk krijg ik een uitnodiging om op de 8ste naar een festival te gaan. Haar vriend komt haar ophalen en ik mag met hen meerijden. Laat me afzetten bij een adres uit de Lonely Planet, maar dat zit vol. Hier merk ik voor het eerst, maar zeker niet voor het laatst, hoe enorm gastvrij en behulpzaam de Cubanen zijn. Er wordt gebeld en gebeld en uiteindelijk komt een man, Luis, me ophalen. Hij heeft nog een slaapplek in zijn Casa. Perfecto! Ik zal niet elke Casa gaan beschrijven, maar vaak zie je dat je een eigen slaapkamer hebt met twee bedden, koelkast, airconditioning en koelkast. Daarnaast zie je dat veel Casas iets van een buiten hebben; tuintje, dakterras,.. zoiets. En voor de deur... zeker wel... de schommelstoel. En ow wat houd ik daar van. Dus voor allen die niet stil kunnen zitten... koop legaal een schommelstoel en niemand vraagt je meer om stil te zitten.
Overdag loop ik door Habana. Als eerst ga ik een uur gewoon zitten en kijken, waarna ik door Habana loop. Ongelofelijk... de auto's in alle kleuren, de muziek overal vandaan, de uitlaatgassen, de mannen met hun geluidjes om duidelijk te maken dat je Muy Linda (oftewel heel mooi) bent (maar op de eerste dag zie je dat niet als een compliment maar enkel als zwaar irritant, dus Nederlandse mannen, mijn advies aan jullie: niet doen!), de vervallen huizen met tralies voor ramen en deuren (maar van binnenuit straalt er toch warmte), Museo en Plaza de la Revolucion, de universiteit, mannen die knutselen aan hun auto's, vrouwen die eten koken en verkopen vanuit hun Paladares (kleine winkeltjes vanuit het huis), kinderen die baseball spelen...de eerste sport in Cuba.
Habana World Music Festival; een te gek feest met muziek, van folklore tot salsa en allerlei andere stromingen, waar ik voor uitgenodigd ben. Ik ontmoet veel van haar vrienden en dans de hele avond, samen met een Cuba Libre...!!
Vanuit Habana ga ik naar Trinidad, waar ik Ron en Maaike en haar zus ontmoet. Echt te gek om een aantal dagen met hen weer op te trekken en al hun belevingen uit het jaar reis te horen. Dacht ik in zo'n klein minibusje te moeten plaatsnemen.. weet ik veel... ik dacht even terug aan Thailand en Vietnam. Maar er kwam een mega luxe touringcar met airconditioning voorrijden. En ja hoor. Dat was hem! Helemaal relaxt.

In Trinidad gaan we nadat we een lekker drankje op het terras hebben gedronken en een fijne slaapplek te hebben gevonden, 's avonds naar een discotheek in een grot. Super cool aangelegd en zeker iets wat je even gezien moet hebben. Blijkbaar iets van Cuba, want gedurende mijn reis kom ik er nog meer tegen.
We gaan een dagje op de fiets naar het strand. Ben ik zeker altijd voor in. Al heb ik me weleens beter gevoeld. Dus ik ga er stuk op. Waarschijnlijk komen warmte, verandering van klimaat, eten en de moeheid er allemaal tegelijk uit. 's Avonds en de volgende ochtend breng ik door in bed. Even bijtanken.
We huren zo'n gave rode taxi, met uiteraard een taxichauffeur en touren door de omgeving. Super gaaf die oude auto's en vooral de trots waarmee de mannen erover kunnen praten. Alles is vaak nog origineel. We gaan Manaca Iznaga, waar rond 1750 - 1800 Pedro Iznaga slaven liet werken er er ook in handelde. Waren er eerst de inheemse slaven, kwamen daarna de Africaanse slaven. Er werd gekeken naar het gebit van iemand, omdat je daaraan kon zien wat de kracht/gezondheid van een persoon was. De hele families kwamen mee. De vrouwen voor huishouden en baren. De mannen voor het zware werk. Pedro was 1 van de rijkste mannen van Cuba hierdoor. De hoge toren die de slaven zelf hebben gebouwd naast het huis, werd gebruikt als uitkijkpost (voor eventuele ontsnappingspogingen). Vanuit daar hebben we een prachtig uitzicht over de Valle de los Ignenios. Voor het eerst knabbel ik hier lekker op een suikerrietstengel...heerlijk, lekker zoet! We eten met z'n allen in de Casa waarbij we Pescado (vis) krijgen. Echt te gek grote vissen, met witte rijst, zwarte bonen, saus, salade, toetje.. Hier komen alle maaltijden in grote porties, wat ik later nog weleens als lastig ervaar. Vaak moet ik een boel laten staan en dat is toch in een land waar ze het niet allemaal te over hebben soms lastig.
Vanuit Trinidad reizen we met de taxi naar Santa Clara. Daar waar de historie van Che ligt. In 1958 was dit de 1e grote stad die werd bevrijd van Batista's army. In het historische gedeelte van de stad staat een groot standbeeld van Ernesto Che Guevara, Che. Daarnaast zien we het monument van de trein en bulldozer, waarmee Che met een 18 man sterke groep revolutineres een trein omver heeft geduwd en met een bulldozer en zelfgemaakte Molotov cocktails hebben ze in 90 minuten zo'n 350 mankrachten van de government overmeesterd en daardoor de ruggegraat van de Batista dictatorschap onderuit hebben gehaald. Santa Clara staat verder bol van de historie en na dit alles te hebben bezocht, reizen we dezelfde dag verder naar Playa Giron.

En Playa sounds good. Oftewel we gaan naar het strand. 's Avonds eten we in onze Casa waar Ron kiest voor krokodil... we proberen allemaal even een stukje en eigenlijk smaakt het niet heel onbekend. We gaan een dag naar een All In resort waar we kunnen zonnen, drinken, snorkelen etc. Helemaal te gek. Half elf een eerste cocktail.. haha.
's avonds vraagt de vrouw des huizes of we een museum willen zien. Huh, die is toch gesloten. Ja klopt, maar mijn oom werkt daar en die kan hem wel even open doen... ??? Oke! Dus in het donker gaan we naar een museum met alles over de historie van Playa Giron.
De dag erna gaan we duiken in de Bay of Pigs, Punta Perdiz. Helemaal te gek. Het mooie hier is dat je niet met een boot hoeft te gaan, want je gaat vanaf de kant. Super tof. Ron en Maaike doen twee duiken en Reitske en ik doen er 1. Daarna gaan we snorkelend naar het shipwreck (die de anderen duikend zien). Echt te gek en zeer ontspannend.
's Middags reizen we per taxi door naar Playa Larga waar we bij Casa Otto verblijven. Een inie minie dorpje waar niet veel te beleven is. 's Avonds vinden we een klein restaurant waar live muziek is. Een super gezellige afsluitende avond van geweldig leuke dagen samen. We maken samen met de band muziek, we spelen domino (inclusief uitleg in het spaans).

Mijn volgende gedeelte van mijn reis zal ik in het volgende blog schrijven. Aangezien de mogelijkheid voor internet niet geheel ideaal is. Dus over twee dagen volgt de rest.

Hasta Luego!!

x Lau