Mexico en Guatamala

Hallo allen,

Daar ben ik weer. Het is lastig om vaak wat te typen, want a) er is lang niet altijd internet, b) we doen veel leuke dingen en dus is er minder tijd voor dit soort zaken en als laatste c) ik heb er soms gewoon geen zin in door de warmte!

Maarrrrr, als ik het dan doe, dan doe ik het goed. Dus ik hoop hier weer een leuk verslag van te maken, zodat jullie in Nederland een beetje kunnen meegenieten van de fantastische reis die ik maak.

De groep: nog steeds fantastische. Steeds meer realiseren we ons dat een groep toch wel een reis kan maken of breken. We zijn met bijna allemaal mensen tussen de 24 en 40. Mannen en vrouwen. En hoewel ik een pittige tijd achter de rug heb, merk je al snel dat mensen die op deze leeftijd alleen zijn allemaal wel een ander verhaal hebben. In de ene kan je je exact vinden en de ander is weer iets totaal anders. Maar 1 ding staat vast; we zijn hier en willen 100% genieten.

Even terug in de tijd, vanaf de 26ste april ga ik enigszins chronologisch de agenda door. Er gebeurd hier zoveel dat ik het bijna niet kan onthouden. Laat staan dat ik het kan beschrijven... Gelukkig helpt ´lief dagboekje´mee!

We zijn naar twee indianendorpjes geweest, waar de inwoners toch op een hele andere manier leven hoor. Hier had ik even het idee; wauw dat ik in Nederland geboren ben, altijd in een schoon huis heb kunnen leven, nooit als kind al heb moeten werken, geen zorgen heb gehad en dat ik als kind gewoon naar school ging. Maar voor het besef hoe goed we het eigenlijk hebben, heb ik hier een tijdje gezien hoe vrouwen de was doen. gewoon terwijl we rondliepen zaqgen we ze heel veel was wegwerken. En serieus; dat is een ander verhaal dan zeuren omdat je even geen zin hebt om het huis schoon te maken of om te koken. Dit is uren werk en als je de vrouwen dan aankijkt en even zwaait en begroet, zijn ze ongeloflijk aardig en lief. Het enige wat ze daar liever niet hebben is op foto´s staan. Ze kruipen weg ... dus respecteer ik dat, nadat ik van een afstand al een paar fotos had gemaakt. Ja, op dat moment dacht ik even; hoe bizar is het. Zij leven hier gewoon en ik ga daar een beetje fotos van maken. Hoe moeten die mensen op hun manier leven als er steeds een blanke horde mensen hun loopt aan te gapen. Maar goed, niet te veel over nadenken, want dit zal ik tijdens de reis nog wel vaker gaan doen. Hoe graag ik toch gewoon eens in mijn eentje achter de voordeur wil kijken..... In dit dorp is het echter tot aal niet mogelijk. Wellicht later een keertje..

Na wat golfplaten huisjes, zwerfhonden, kindjes die aan het voetballen zijn, schildpadden in een emmer, kmalkoenen achter een hek en een schooltje gaan we naar een kerk om daar de rituelen van de kerk te zien. Mensen offeren hier coca cola (wat even wennen is, want bij ons word het in liters gedronken) en kippen. Na een kort bezoek verlaat ik de kerk alvast, ik ben toch eerlijk gezegd nog niet helemaal toe aan de rituelen met kippen.

Wat ik die dag leer is dat vrouwen met kort haar hier vrijgevochten en dus uniek zijn. vanaf dit moment kijk ik ineens anders tegen vrouwen met kort haar aan. Gek is dat. Daarnaast kom ik erachter dat zodra men hier kinderen krijgt, dan gaan de mannen en vrouwen apart slapen. Dit omdat nou eenmaal de vrouw voor de kinderen moet zorgen en dat gaat lastig als ze wakker worden en de vrouw is er niet bij... Hoezo ander beeld dan de Nederlandse mentaliteit.

We zien hoe vrouwen de hele dag in een hutje (oven) zitten om tortilla´s klaar te maken. En dit is zo ongelofelijk slecht voor de gezondheid. Onze reisbegeleider Christiaan vertelde me eerder dat hij ook een project begeleid (heeft) waarbij hij probeert ovens in dorpen te maken voor de gehele gemeenschap. Op deze manier hoeven vrouwen niet meer in hokken te zitten waar zo´n slechte lucht hangt. Voor 400 euro heb je 1 oven. En ik hoop nog steeds de groep zover te krijgen dat we dat geld bij elkaar krijgen voor Chris, zodat hij in zijn eigen dorp een oven kan gaan maken. Ze hebben het hier allemaal echt niet breed en dat vind ik met mijn luxe instelling toch best heel zwaar om te zien. Het geld groeit me niet op de rug, maar ik leef altijd wel op de manier dat ik alles doe wat ik wil en dat kan hier gewoon absoluut niet.

Mijn zoveelste geluksmomentje was samen met twee meiden van de reis op het terras in San Cristobal. We zijn hapjes aan het eten, drankje er bij als er twee mannen met gitaren voorbij lopen. Voor 100 pesos kunnen we ze drie nummers laten spelen. En dzo´n lekker muziekje is nou net wat we willen. Ik zeg na het eerste nummer; kunnen jullie ook Besame Mucho! spelen? En ja hoor, daar gaan ze. Onder luid gejoel van Lindsay en mij worden we zachtjes aan stil en raken ze ons tot kippevel en traantjes. WAUW!

´s Avonds eten we met z´n 3e en treffen we wederom live muziek. Het is ons gegund!We dansen tot laat met een aantal jonges in discotheek Green.Pff, pittig dat salsadansen. Ennuh, ... tja, sensueel en dat soort woorden komen in ieder geval deze avond zeker van pas!

We zijn nu in Guatamala aangekomen en gaan naar Panajachel. Dit plaatjes ligt aan meer Lago Atitlan. We maken een boottocht over het meer en hebben super mooi uitzicht op vulkaan. Wat dorpjes, marktjes, etc gezien.´s Avonds met z´n allen lekker gebarbecued.

Vanuit daar zijn we uiteindelijk naar Antiqua gegaan. Met een stop in ChiChiCastenango (wat ik een fantastische plaatsnaam vind). Daar is een enorm grote markt en hebben we rondgelopen). Ik word daar ziek en zie uiteindelijk van heel Antiqua helemaal niets. We zijn daar twee nachten, maar vanaf aankomst blijk ik toch wat zieker dan eerder gedacht. Kan niet mee mmet de excursie om de vulkaan te blklimmen. Want ik loop van onder en boven leeg, drink veel te weinig en heb geen puf meer in mijn lichaam. Uiteindelijk komt alles zoals altijd goed en ben ik weer beter als we Antiqua verlaten. Wel heb ik nog meegepakt om samen met de rest ´s avonds laat op een traktor naar een hoger gelegen plek te gaan waar we de magma uit de vulkaan zien stromen. Wauw. Wat is de natuur toch mooi.

Op 1 mei vertrekken we naar Honduras, maar dat zal ik de volgende keer vertellen. Voor nu ga ik lekker met mijn bikini aan even zwemmen. Het is hier overal 30 - 35 +. Dus ik moet afkoelen nu hahahaha!

Tot snel weer.

Dikke kus Laura